Rue de Pera ve Film Fabrikası ortaklığıyla çekilen Alem-i Cin filminin yönetmen koltuğunda Özgür Bakar bulunuyor. Alem-i Cin, Bakar’ın korku türündeki yedinci filmi. Bakar önceki filmlerinde olduğu gibi yine Batı etkisindeki müstakil lanetli ev teması üzerinden ilerleyerek filmi başlatıyor ancak önceki filmlerindeki Batı etkisinin aksine bu filmiyle diğer başarılı Türk korku filmi yönetmenlerinin izinden gitmeyi tercih ediyor. Bakar son filmiyle terazinin kefesini biraz fazla kaçırıyor ve bu bağlamda geleneksel yaklaşayım derken fazla İslami kokan bir film ortaya koyuyor.
Filmin konusunu 25. yaş gününden sonra görmeye başladığı kabusların izini süren Yeliz’in yaşadıkları oluşturuyor. Epilepsi hastası olan Yeliz’in gördüğü halüsinasyonları ve kâbusları hastalığına bağlayan ailesinin Yeliz’den saklamaya çalıştığı sırlar yavaş yavaş ortaya dökülürken, herkes kendi payına düşen bedeli ödeyecektir.
Alem-i Cin’in görüntü yönetimi oldukça başarılı. Filmdeki oyunculuklar da kıvamında. Özellikle Ayçın Tuyun filmi başından sonuna dek başarılı bir biçimde avuçlarında tutuyor, diğer oyuncular da iyi performanslarla Tuyun’a eşlik ediyorlar.
Yönetmen Bakar filmlerindeki mekan tasarımlarında genellikle Batı etkisini yoğun hissettirse de, bu filmde orta yolu bulmuş. Filmin mekan tasarımı Helâk: Kayıp Köy (2015) filmine benzer şekilde antikalar ile oluşturulmuş ancak seccade, tespih ve İslami tablolar gibi geleneksel unsurlar aralara serpiştirilmiş. Bakar’ın Ammar: Cin Tarikatı (2014) ve Deccal 2 (2017) filmlerinde kullandığı karga imgesi, bu kez görüntü yerine ses olarak kullanılmış. Deccal (2015) ve Deccal 2 (2017)’de yaşanan talihsiz kötü görsel efektler bu filmde de sülük sahneleri ve cin çıkarma sahnesinde maalesef karşımıza çıkıyor.
Bakar’ın Helâk: Kayıp Köy (2015) dışındaki tüm filmleri inançsız bir grup genç etrafında şekillenirken, bu kez kendi bölgesinden çıkarak türbanlı bir kız olan Yeliz üzerinden hikâyeyi şekillendirmiş. Filmdeki başı açık karakterlerin hepsinin zina suçu işliyor olması ise filmin İslami yönünün ağır basmasına neden olmuş. Türbanlı karakterin başındaki türbanı her açışında cinin musallat olması ise, filmin bazı açılardan dinsel istismara kaçmasına neden oluyor. Buna rağmen Müslüman görünen, namazında niyazındaymış gibi yapan karakterlerin aslında öyle olmadığının altının çizilmesi ise günümüz Türkiye’sini betimler nitelikte. Ancak bu durum dahi dini istismarın önüne geçemiyor zira Türk korku sinemasının ilk türbanlı ana karakteri bu filmle hayat buluyor.
Bir film elbetteki iyi görüntüler toplamıdır; senaryodan ışık ve müziğe, mekandan ışık ve açı seçimine değin sahne içeriğindeki unsurların toplamından oluşur. Ancak Alem-i Cin’de maalesef bu konuda özellikle de senaryo bağlamında bazı eksiklikler, tutarsızlıklar ve karmaşalar bulunuyor. Alem-i Cin’deki en büyük talihsizlik ise final sahnesinin çekim yeri. Alper Mestçi tarafından yönetilen Sahipli (2017) adlı dizide ve Siccîn 3: Cürm-ü Aşk (2016) filminde kullanılan ve iki yapımında mihenk taşı gibi izleyenlerin aklına kazınan çeşme ve ağaçların kullanıldığı mekanın seçilmesi, Türk korku tutkunları düşünülecek olduğunda büyük bir hata olarak dikkat çekiyor. Filmde Karacadağ ve Mestçi’nin farklı filmlerindeki pek çok sahneyi hatırlatan açı ve görüntülere ek olarak; Amerikan Sineması’ndan Pulse (2006), Curse of Chucky (2013) gibi filmlerden esinlenmeler görmek de mümkün.
Sonuç olarak Alem-i Cin, Bakar’ın kendi tarzından sıyrılarak yeni bir yola girmeye başladığını gösteren, İslami yönü diğer tüm Türk korku filmlerine nazaran fazlasıyla ağır basan, çekimleri ve oyunculukları başarılı bir film.
KÜNYE / IMDB: 3,9
Yönetmen: Özgür Bakar
Senaryo: Özgür Bakar, Alper Kıvılcım
Oyuncular: Ayçın Tuyun, Kadriye Çetinkaya, Zeynep Turpçu, Süleyman Kabaali, Cihangir Köse, Yeşim Gündoğdu, Hatice Yıldız, Yüksel İvgen
Görüntü Yönetmeni: Uğur Kaplan
Müzik: Ercüment Vural
