Swallow (2019) – Film Eleştirisi

Son dönemde hamilelik ve doğum sonrası yaşanan bunalımı anlatan çok sayıda korku ve gerilim filmiyle karşılaştık. Carlo Mirabella-Davis’in yönetmenliğini yaptığı Swallow (Saplantı, 2019) ise temanın klişelerinden sıyrılıp yoğun dramla harmanlayarak kadının özüne iniyor. Korku-gerilim öğelerinden çok psikolojik detaylarla süslü, dramatik anlamda sarsıcı olan yapım, 18. Filmekimi’nde gösterildi.

Hunter, ıssız bir malikanede eşiyle beraber yaşamaktadır. Nahif duruşu, evin içinde bile özenli saçları ve kıyafetleriyle salınan Hunter, adeta kafese kapatılmış Marilyn Monroe gibidir. İçe dönük bir hayat sürerken görüştüğü kişiler eşi Richie’nin ailesi ve yakın çevresinden ibarettir. Mutsuz bir kadın olduğunu gizlemek için ise küçük uğraşlarla kafasını dağıtmaya çalışır. Hamile olduğunu öğrendikten sonra sakladığı bunalımı iyice dışarı vurmaya başlar ve hayatına renk katmak adına evdeki değişik nesneleri yutmak gibi acı dolu bir alışkanlık edinir. (Pika Sendromu olarak adlandırılan bu hastalık en çok çocuklarda ve hamilelerde görünür. Vücudundaki eksik bir mineralden kaynaklanabildiği gibi psikolojik sorunların da habercisi olabilir.) Hunter, gittikçe daha tehlikeli nesneleri yutmaya devam edecek ve işler çığırından çıkmaya başlayınca hem geçmişiyle hem de eşiyle yüzleşmek zorunda kalacaktır.

Kadınların genel olarak doğuştan bir anne, eş ve ev hanımı olması beklenir. Hunter çabalasa bile bu özellikleri tam olarak karşılayamaz. Hem kendi geçmişine hem de geleneksel kadın tiplemesine sıkışıp kalır. Çözmesi gerektiği arafta kalan sorunlarını aldırış etmiyormuş gibi yaparak içine atar. Küçük objeleri yutup çıkardıktan sonra bir şeyleri başarmış olmaktan duyduğu hazla onları minik tepsisinde sergiler. Bu gizli hobisi ortaya çıktığında ise o nezih ve sözde duyarlı olan eşi, tıkılı kaldığı camdan evdeki hapis hayatını bakıcı tutarak daha da sıkılaştırır.

Swallow, annelik psikozunu anlatan filmlerden tamamen farklı bir yol izleyerek bebekle bağ kurmak veya annelik ile ilişkilendirmenin aksine kadını ön plana çıkarıyor. Hunter, zengin olmalarına rağmen evle ilgilenecek bir çalışan tutmak yerine her şeyi kendi yapmaya çabalar. Çünkü işe yaramak, takdir görmek, en çok da sevilmek istemektedir. Hunter’ın yaşadığı travma ve normal olmak için çabalaması yürek burkan cinstendir. Etrafından gördüğü baskıyla kabuğuna çekilirken içindeki çocuktan daha çok yuttuğu nesnelerle gurur duyar. Film günümüzde geçmesine rağmen geçmişi ısıtıp ısıtıp önümüze süren moda dergilerinden fırlamışcasına tasarlanan mekan ve kostümler ile eski dönemlere ait gibi bir izlenim bırakıyor. Zihniyet olarak baktığımızda ise tam tersi bir hayat tarzına sahip olan Hunter’ın sınıf atlama gayreti, zengin beyaz yakalıların kendilerinden olmayana nasıl yapmacık ve acımasız davrandığını göz önünde bulundurduğumuzda nafile bir çaba gibi görünüyor.

Swallow, zaman zaman gerse de genel olarak karakterin iç çatışmaları ön plana çıktığından filmi bir dram olarak değerlendirmek daha doğru olur. Özellikle Hunter karakterinin yıkıcı değil yapıcı olarak aktarılmasını, onu anlamamıza olanak verilmesini takdir etmek gerekir. Swallow, deliren kadın temalı filmlere zaman zaman postmodernist dokunuşlar yaparken ilginç konusunun hakkını veriyor.

KÜNYE / IMDB: 6,9

Yönetmen ve Senarist: Carlo Mirabella-Davis

Oyuncular: Haley Bennett (Hunter), Austin Stowell (Richie), Elizabeth Marvel (Katherine), David Rasche (Michael), Denis O’Hare (Erwin), Maya Days (Doktor Santos)

Müzik: Nathan Halpern

Görüntü Yönetmeni: Katelin Arizmendi

Kurgu: Joe Murphy

Ülke: ABD, Fransa

Swallow (2019) Sahne