Jean Negulesco’nun yönetmenliğini yaptığı Road House (1948), melodram tarafı ağır basan bir kara film. Oyuncu kadrosuyla dikkat çeken film, bir kadın ve ona aşık olan iki arkadaşın hikayesini anlatıyor.
Jefty ve Pete, küçük bir kasabada Road House adında bir bowling salonu işletmektedir. Pete Morgan, duygularından çok mantığını ön planda tutarken, Jefty Robbins ise mantığını hep bir kenara bırakmayı tercih eder. Jefty, babasından zengin, şımarık ve hovarda bir adamdır. Mekanın bar kısmında çalıştırmak için beğendiği kızları bulup getirir ve sıkıldığında onları başlarından savma görevini Pete üstlenir. Bu sefer gelen Lily Stevens’dır. Ve olaylar tahmin edildiği gibi gitmeyecektir. Pete ile Lily arasında bir gerilim yaşanacak ama zaman ilerleyince birbirlerine aşık olacaklardır. Tabii bu durum Lily’i ilk gören Jefty’nin hiç hoşuna gitmeyecektir.
Jefty ve Pete, birbirinin zıttı karakterlere sahip olmalarına rağmen uzun yıllar iyi kötü geçinirler. Bunda Pete’in, ona zor günlerinde iş sağlayan Jefty’nin babasına olan vefa borcunun büyük payı vardır. Savaşa katılan Pete, sığınacak kimsesi olmadığı için artık evi olarak gördüğü Road House’a geri döner. Jefty’nin arkasını toplayarak hayatına devam eder. Kara filmlerdeki her mantıklı karakterin yaptığı gibi kadınlara güvenmez ve Lily’e ters davranır ama kısa bir süre sonra onun farklı olduğunu anlayacaktır. İlk önce sesinden sonra da karakter ve yeteneğinden etkilenir. Lily ise kendisini istemeyen bu adamın üstüne gider. Şehirdeki barlarda çalışan Lily, erkeklerin yoğun ilgisinden usandığından olsa gerek onu görmezden gelen ve üstüne düşmeyen Pete’in cazibesine kapılır. Lily, femme fatale (ölümcül kadın) belirtileri gösterse de aslında niyetinin kötü olmadığını söyleyebiliriz. Hayatta tek istediği yalnızlıktan kurtulup, hayatında temiz bir sayfa açmak olan Lily, artık güçlü ve yalnız kadın olmaktan sıkılmıştır. Lily ile ilgili hoşuma giden bir detayı da eklemek isterim. Bir hayli sigara içen Lily, şarkı söylerken yanan sigarasını piyanonun üstüne koyar ve zaman ilerledikçe piyanodaki sigara yanıkları artar. Lily o kadar etkileyici bir kadındır ki onu gören insanlar unutamaz ve aynı sigarası gibi herkesin üzerinde iz bırakır.
Road House, finaldeki 15 dakikalık gerilimli sahneyi saymazsak bildiğimiz melodram seyrinde ilerliyor. Kara filmin üç usta oyuncusunu barındıran filmde, Ida Lupino (While the City Sleeps, 1956), buğulu ve biraz da kısık sesiyle şarkı söylüyor ve bol bol sigara içiyor. Cornel Wilde (The Big Combo, 1955) iyi adam, Richard Widmark (No Way Out, 1950) ise kahkahası ve deli bakışlarıyla yine kötü adam rolünde. Özellikle oyunculardan ötürü tavsiye edebileceğim bir film olan Road House, kara film hayranlarına hitap ediyor.
KÜNYE / IMDB: 7,3
Yönetmen: Jean Negulesco
Senaryo: Edward Chodorov, Margaret Gruen, Oscar Saul
Oyuncular: Ida Lupino (Lily Stevens), Cornel Wilde (Pete Morgan), Richard Widmark (Jefferson T. Robbins / Jefty), Celeste Holm (Susie Smith)
Müzik: Cyril J. Mockridge, Alfred Newman
Görüntü Yönetmeni: Joseph LaShelle, Norbert Brodine
Kurgu: James B. Clark
Ülke: ABD
